Wabi-sabi jest to estetyka japońska. Piękno dostrzegane w rzeczach niedoskonałych, surowych, zniszczonych, niedokończonych, niesymetrycznych, nietrwałych. Piękno widziane w procesie (zwłaszcza niszczenia, starzenia), nie w formie doskonałej i skończonej.
Antyteza ideałów greckich, czyli koniec z czekaniem na te elementy perfekcyjne i harmonijne, co się nie ukształtują nigdy. Piękno melancholijne odczuwane w zapachu leśnej ziemi gdy idzie zima.